“Gemeenschappen met een hart komen eigenlijk vooral voor waar je ze niet verwacht,” aldus Anbeek. Als er een ontregelende situatie plaatsvindt, ontstaat er ineens een spontane verbinding tussen mensen. Denk bijvoorbeeld aan een ongeluk.
Hoewel de mensen op straat elkaar niet kennen en geen verbinding voelen, ontstaat er toch een soort spontane gemeenschap omdat iedereen de slachtoffers wil helpen. Met deze spontaniteit komt echter ook een tijdelijke eigenschap van zo’n gemeenschap. Anbeek onderzoekt hoe we dit soort gemeenschappen duurzamer kunnen maken. Maar wat karakteriseert een gemeenschap met een hart eigenlijk?
Centraal staat haar zogenoemde ‘octagon’ van gemeenschappen met een hart. Simpel gezegd maken deze acht kenmerken het verschil tussen simpelweg ‘gemeenschappen’ en ‘gemeenschappen met een hart’.
Prof. dr. Christa Anbeek is bijzonder hoogleraar Women and Care for the Future aan de Radboud Universiteit. In haar onderzoek houdt ze zich bezig met ontregelende ervaringen, zowel op persoonlijk, groeps- en maatschappelijk niveau. Ze onderzoekt de kracht die gemeenschappen kunnen hebben maar erkent juist ook de kwetsbaarheden die zich voordoen.
