Vrije wil wordt soms gezien als een achterhaalde illusie. De aanname is dat elke ontdekking over de werking van het brein en oorzaken van ons gedrag de vrije wil verder opsnoept, met als eindresultaat de mens als brein op pootjes en speelbal van de natuurwetten. Maar sluiten beïnvloed worden en vrije wil elkaar wel uit? En op welke manier kunnen we keuzes en handelingen eigenlijk het beste onderzoeken? Zijn hersenscans daarvoor geschikt, of moeten we juist het perspectief van de persoon die handelt serieus nemen? Lieke Asma beargumenteert dat het eerste persoonsperspectief onontbeerlijk is om vat op de vrije wil te krijgen. Het resultaat: een genuanceerde kijk op onze vrijheid.
Lieke Asma is filosoof en psycholoog. In 2018 promoveerde ze aan de VU Amsterdam op een proefschrift over wetenschappelijk onderzoek naar vrije wil. In 2021 verscheen Mijn intenties en ik. Filosofie van de vrije wil bij Boom Uitgevers Amsterdam, dat op de shortlist stond van zowel de Socratesbeker als de Hypatia-prijs. Ze werkt aan de Munich School of Philosophy, waar ze momenteel, ondersteund door de Deutsche Forschungsgemeinschaft, onderzoek doet naar impliciete vooroordelen.
